kaybetmekten ödüm kopuyor psikologlar

Bak canım kardeşim... 35 yaşında bi abin olarak sana bişeyler söylemek istedim.

durumunun farkında olman senin için büyük bir şans..

benim etrafımda senin gibi insanlar var. doğal olmadıkları, dikkat çekmeye çalıştıkları her hallerinden belli oluyor ve bu durum da sıkıcı olmalarına yol açıyor. bu insanların etraflarında onları seven arkadaşları yok mu? elbette var ama bu arkadaşlıklar hep geçici. günün birinde bir vesileyle kaybolacak arkadaşlıklar. çünkü hiçbiri kendileri gibi davranmıyor ve bir gün gelecek bir yerde bir konuda maskeler düşecek.

senin yapman gereken erdemli insan olmak. kendi doğrularını bulmak. mesela hiç yalan söylememek. sonuçları ne kadar kötü olursa olsun yalan söylemezsen insanlar bir kaç defa sana kızabilir ama daha sonra sana güvenmeyi, inanmayı öğrenir. bu da sana gerçek dostlukları beraberinde getirir.

ya da ne bileyim; gecenin 3'ünde bile hiç trafik yokken kırmızı ışıkta geçmemek. yanından kırmızı ışıkta durmadan geçen adamın arkasından acıyarak bakabilmek. günün birinde o dallamanın bir şekilde kaza yapacağını ve dersini alacağını bilerek kendini iyi hissetmek...

markette para üstünü fazla verildiyse, o parayı günün kârı olarak görmeyip, miktarı ne olursa olsun geri verebilmek.

kendin olmaya çalışırken diğer yandan da insanları da oldukları gibi kabullenmek. kini, nefreti içinde asla barındırmamak. aynı fikirde olmadığın insanlara kızmamak. başkalarının fikirlerini, kendi fikrini değiştirmeye açık olarak sabit fikirli olmadan dinlemek..

özetle, sabırlı, hoşgörülü ve vicdanlı olmak.. insanların senin hakkında ne düşüneceğini düşünmeden kendi doğrularını yaşamak..

bunları başarabilirsen huzuru bulursun kardeşim...