bir gün inanan bir

kız arkadaşım bir rüya görüyor; çok huzursuz uyanıyor. Ondan sonra rüyaları iyi yorumladığı düşünülen birisine gidip anlatıyor. O buna diyor: “Senin hayatında inançsız biri var ve işin kötüsü o kişi böyle inançsız ölecek.” Kızın hepten tadı kaçıyor. Çünkü onun hayatındaki tek inançsız insan benim.
işin garibi ney biliyor musun? insanlar böyle olduğumu fark ettiklerinde ilk yaptıkları beni aşağılar gibi bakmaları oluyor(*). Ee onlarınki inançlarıyla kendileri arasında ama benimkisi nedense her seferlerinde benle onlar arasında. Saçmalık bu da benim kendimle ilgili bir şey.
Bir de ne var biliyor musun? Bazı inanan insanlar sırf ben inanmıyorum diye kötü biri olmak zorundaymışım gibi davranıyorlar bana sanki hiçbir erdeme sahip olamazmışım sanki bütün iyiliğin kaynağı inançmış gibi. Yok öyle bir şey insanlara kötülük yapmamak için haklarında kötü şeyler düşünmemek için inanca ihtiyacım yok. Yine iyi biri olabilirim. Çünkü inanç temelinde diğer tarafla ilgili olan bir şey o da varsa; bu dünyayı o kadar bağlamıyor. En azından benim için böyle.

indigo