1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

çayımızı içiyoruz. kaynamış suyu içiyoruz.

ama çok içmek yok. yasak. kaç gün kalacağız bilmiyoruz. mahsur bile kalabiliriz. o kumanya bize yetmek zorunda. 3 günlü kumanyamız var biz 6 gün yetecek şekilde kullanma konusunda eğitim almışız. ama askerede izin vermemiz söz konusu değil. hayır birşey değil açlıktan ölürüz.

susuyoruz su içecez su donmuş beyler. susuzluğunuzu sıcak suyla gidermeyi denediniz mi? allah bu durumu göstermesin.

sussuzluğunuz daha da artıyor.

bilenler bilecektir.

intikal esnasında istesiğiniz zaman osuramazsınız. onun bile bir zamanı vardır.

bu intikalde herşey serbestti. tek yasak uyumak.

uyumak ve kumanyadan günlük istikakından fazla yemek.

fazla dinlenmenizde söz konusu değil. 1 saat oturursunuz. o soğukta. bir daha hareket ettirecek bir bacağınız olmayabilir. donar.

her zaman hareket ve kanın damarda hareketi.

önemli olan bu.

tekrar kalktık yürümeye başladık.

durmadan sigara yakıyorum.

yakarken çakmağımızdan çıkan ateş azıcıkta olsa elimin küçük bir yerini ısıtması için.

kıyafetlerimiz çok iyi. üşüyoruz ama donmuyoruz. önemli olan bu.

yürüyoruz devamlı.

beyaz.

ölüm beyazı.

ayaklarınızı her attığınızda boşluğa gelmesin diye dua ediyorsunuz.

asıl en büyük korku çığ düşmesi üzerimize.

sırf bir şerefsiz çıkıp ateş edebilir, tepemize çığ düşsün diye.

allah korusun bir çatışma çıksa ateş edilse tepemize inecek çığ.

ses bile çıkaramıyoruz. hızlı yürüyemiyoruz,

sadece yürüyoruz.

her yer bembeyaz beyler. boşlukta hissediyormusunuz diye soruyorum arada çocuklara.

hisseden varsa. direk durduruyorum timi, yanına gidiyoruz, kendine gelmesini sağlıyoruz.

uçuyormuşum gibi oluyor komutanım diyor çocuk.

sanki boşlukta yürüyormuş gibi.

1 dakika içinde kendine getiriyoruz.

geniş bir yürüyüş kolunda hiç askerinin elinden tutup intikal yapan komutanlar duydunuz mu?

ben çok duydum. bizzat sedat ın elinden tutup yürüttüm. kış ayında intikal yapan timlerde bir çok komutan da bunu yaptı.

elinden tuttum koluna girdim sedatın kendine gelene kadar öyle yürüdük. keza duracak onun kendine gelmesini bekleyecek kadar vaktimiz yoktu.

akşam üstü 5 5 buçuk gibi başlayan intikalimiz yarın sabah öğlen 11 12 ye kadar sürdü.

20 den fazla 5 er dakikalık istirahatker vererek.