insana canlı demenin hakaret olması

bilinçaltımızın kanunlarımıza da yansımasının bir ürünü bu durum.
insanın bedeni varlığını, varlığının ufak bir parçası olarak görmesinden kaynaklanıyor bence. biraz daha açmam gerektiğinin farkındayım ve açacağım.

kanunda canlı kelimesinin insana karşı kullanılmasının insan olma vasfını aşağılama olduğu öne sürülerek hakaret olarak kabul ediliyor. yani eğer ben bir kişiye canlı dersem kanun önünde o insana hakaret etmiş sayılıyorum. bunun çok detaylı değerlendirilmesi gerektiği görüşündeyim. kaldı ki hayvan demek tartışılamıyor bile. demek ki bir şeyin gerçek olması söylemek için yeterli değildir. söyleyeceğiniz şeyin kültür içindeki birikimi de önemli. yani demek ki kanunlar da kültürle beraber sürekli şekil değiştirmeli ve bu yapılırken de devletin tüm kurumları beraber hareket etmeli.

öte yandan beni ilgilendiren asıl kısım şu; insan bilinen tarihimiz incelendiğinde görüleceği üzere bilinçlendiği andan itibaren varlığını olduğundan daha büyük bir anlam ile bezeme ihtiyacı içinde yaşıyor. yani bilimsel olarak pek çok canlı ile genetik bağı olan bir hayvan olması insana asla yeterli gelemiyor. hayvan oluşu ile ciddi sıkıntıları olan bir hayvan olan insan, onsuz var olamayacağı ekosistemini aşağılayarak yükselebileceği sanrısı ile uzaktan çok aciz gözüküyor. 200.000 yıllık cılız geçmişi ile insan ebeveynine trip atan yavşak ergenden farklı davranmıyor. kendi koyduğu kurallar ile kendisini bu evrenin tek hakimi ilan eden acınası varlığımız, evren gününün son salisesinde ortaya çıkmış ve solup gitmeye mahkum bir kuru yapraktan daha kıymetli değil evren için.

14 milyar yıldır var olan evrende minicik bir doku olmayı kabul edemeyen egomuz bizi hem hayatta tutan, hem de aptal gösteren şey. tür olarak da birey olarak da ben demeden hareket edemiyor oluşumuz sosyologlar tarafından yeterince araştırılmıyor bana sorarsanız. kompleksleri sistemli ve güvenilir bir kaynak olması geren kanunlarına bile yansıyan türümüzün geleceğinden kaygılanmamak için farkındalıktan uzak olmak lazım gibi gözüküyor. öte yandan türümüzün devdıbına gerek var mıdır derseniz de bence yok. varlığımızın evrene bir faydası olmadığı gibi, bizden önceki haliyle dünya çok daha yaşama saygılı bir yerdi.

bir de düşünce treni yaptım kolay anlaşılması için buyrun;
-ben varım çünkü düşünüyorum---varsam ve düşünüyorsam başkaları da vardır ve düşünüyordur (en azından olabilir)---biz varsak ve düşünüyorsak bu birey olarak benim değil tür olarak insanın vasfıdır---biz varsak ve düşünüyorsak bu evren tüm ihtişamı ile bizim için var olmalı---başka düşünen, farkındalık sahibi canlı kendini ifşa etmediğine göre diğer varlıklarla bambaşka bir sınıftayız--- bu durumda bedeni varlığımız hayvani geçmişi ve ihtiyaçları nedeniyle toplam varlığımızın küçük bir kısmını oluşturuyor olmalı--- bedeni varlığımızı ve ihtiyaçlarımızı küçümseyerek, ayıplayarak, bundan utanarak asıl varlığımıza yönelmeliyiz--- bize bedeni varlığımızla yaklaşılması hususunda taviz vermemeli asıl varlığımızı bedeni varlığımız ile kirletmemeliyiz.

sanırım az önce insan türü ile ilgili yapılmış en ileri tespiti insanlığa sunmuş oldum.
umarım ölmeden takdir edilecek bu yaptıklarım.
canım ego