incinin en ciddi hikayesi

"21 nisan 1987
günlükçük, olamaz,herşeyin sonu bu.burak yok, hiç olmadı. nasıl olur bu.lisedeki yıllar. evimizden kaçtığı an.döktüğü gözyaşları, elleriyle hazırladığı çorba, dudaklarıma kondurduğu öpücük, karın altında saatlerce sarılmamız. evlilik teklifi, gelinlik...
sen geldin aklıma bu sabah,ben seni nasıl bulmuş olabilirdim ki,seni nasıl tekrar kitleyebilirdim ki,anahtarın yerini ben bilmiyordum. hatırlıyamıyorum ne yazık ki nasıl olduğunu ve son sayfandaki not benim el yazımdı günlükçük, korkuyorum kendimden, kayışlardan,heykelden, yaşlı deliden, demirliklerden,yağmur damlalarından... bu ev niye her dağılıyor,her gün birşeyler kırılıyor. neden ayna yok bu evde, neler oluyor, tekrardan olamaz bunlar, beraber çözücez günlükçük."