mass effect 2

uzun zaman oldu aslında bu oyunu bitireli ama bir şeyler yazmak istiyorum şu an.

aslında üçüncü oyunun büyük bir fiyasko olduğunu duyduktan sonra ikinciye başlamayı rafa kaldırmıştım ta ki felica day isimli güzel ablamızın, youtube da ki sourcefed kanalındaki bir röportajıyla karşılaşıncaya kadar. diyordu ki: "şu ana kadar oynadığım en iyi oyun". ben de eğer felica diyorsa bir bildiği vardır dedim ve oyunu kurdum, ilk oyundaki save dosyalarımı aktardım ve başladım oynamaya.

not: yazı sığmadığı için iki part halinde yayınlıyorum. vay amk ne yazmışım lan.

part1

spoiler

mükemmel bir açılışı var oyunun. normandy'nin uğradığı saldırı sonucu parçalanması ve bizim bu sırada joker'ı kurtamaya çalışmamız ve sonunda uzayın boşluklarında oksijenimiz biterken süzülmemiz çok dokunaklı ve güçlü bir sunumdu.

shephard'ın önceki oyundaki düşmanlarından biri olan cerberus şirketinin yardımıyla kurtarılıp 2 senelik bir çalışma sonucunda hayata döndürülmesi ve ileride yeniden olabilecek bir reaper saldırısına karşın uzayın uçsuz bucaksız derinliklerini araştırması için emrine bir gemi (normandy'nin aynısının daha büyüğü * ) verilmesini konu alıyor oyun.

üçüncü oyunda nasıl yaptılar bilmiyorum ama bu resmen oyuncunun bir önceki oyundaki süper güçlü shephard ile oynamaması için düşünülmüş güzel bir ayrıntı olmuş.

hikaye olarak oldukça güçlü bir giriş yapıyoruz mass effect 2 evrenine ve bu orada kalıyor. aradan koskoca 2 sene geçmiş, koskoca citadel'i reaper'ın elinden kurtarmışız, ölümden dönmüşüz bizi gibine takan bir allahın kulu yok. bir kişi de demiyor ki aga bu nedir? herkes hemen kabulleniyor durumu ve bizi salıveriyor meydana. ( citadel tarihinin en önemli specter'i ölümden dönmüş, "reaperlar yine gelecek hazırlanmamız lazım" diyor citadel yönetiminin yaptığı tek şey "bizi bulaştırma zaten kanıtın da yok ne tak yersen ye" diyip gönderiyorlar) alla alla hikayeye bak sen? daha 2 sene önce zütünüzü kurtarmadımı olum bu herif sizin?

onu bunu geçtim ben bu 2 sene hikayesine kıl oldum lan. repaerdan kurtarmışız citadel'i ve büyük bir hasar oluşmuş şehirde ama bizi yollamışlar uzayın derinliklerine geth arayalım diye. niye lan? bi soluklanın yiğenim diyen de mi olmadı hiç ya da tutun şunun ucundan siz de kaldırın diyen? öyle ki bazı konuşmaların satır aralarında normandy ekibinin citadel'in nasıl geri toparlandığını (shephard'ın bile) bilmediğini anlıyoruz. o yüzden diyorum hemen yollamışlar bizi uzayın derinliklerine reaper ölür ölmez saçma sapan görevler için. aradan bir kaç ay geçsin bari amk...

şimdi bu giriş bölümünü bitirdiğime göre gelişme bölümüne başlayabilirim.

önceki normandy parçalanınca haliyle içindeki tayfada gitti. ölen yok ama uzayın sonsuzluklarına dağılmışlar haliyle. hepsini geri getirmek mümkün değil. o yüzden başlıyoruz eleman aramaya. neden? çünkü reaper'ları durdurmak istiyorsak bize takım arkadaşları lazım. peki işin komik tarafı ne biliyor musunuz? sadece takım arkadaşları aramak için harcadığınız zaman(uygun üyeyi bulmak, gemiye davet etmek ve onun size nedense sadık olması için yapmanız gereken kişisel görevi dahil), oyunun %90'nına tekabül ediyor. isterseniz direkt olarak oyunu bitire de bilirsiniz ve oyunu bitirmek için yeterli üye sayısına ve uygun seviyeye gelmeniz aşağı yukarı 10-15 saatinizi almaz.

hikayeye göre zütümüz üç buçuk atıyor reaperlar gelecek diye ama nedense bizim gidip eski bir araştırma merkezini sırf grup üyesinin biri bize sadık olacak diye patlatmamız gerekebiliyor. saçmalık amk. benim gibi oyunun her takunu görme delileri olmasa varya kimse uğraşmaz şu gibtiritaktan şeylerle. sanki ana hikayeye veya oyun atmosferine bir gib katıyormuş gibi. her neyse.

spoiler