1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

bütün gece yürümüşüz, dağın da önemli bir kısmını aşmışız yani, fakat sırılsıklamız, çantamızda ki her şey şişmiş iki katı ağırlığa ulaşmış, ayak tabanlarımız bir kayaya bağlıymış gibi, her bir ayağımızda 20 kilo çamur var, ayağımı kaldırana kadar akşam oluyor tabiri caizse.

fakat yapacak bişey yok, yapmanız lazım, o tepeye çıkmanız lazım, bakmayın namuzsuz o tepe, ne zorluklar çıkarttı bize, tepeye varana kadar ne nazlandı ama sonuçta o tepe bizim tepemiz amk. ite bırakıp gitmek olur mu? bırakacaksak evde yapalım askerliğimizi,

bunu neden diyorum, savaş yüzbaşının yol boyunca dediklerinden dolayı,

o tepe bizim, o tepe bizim evimiz, o tepeyi benden alanı o bu dağa gömerim, yorulan bayılan olursa burada bırakırım, arkama dönüp bakmam, göreyim bakayım benim komandolarımı, komandoyum diye hava atarken iyi, hadi bakalım görelim nası komandoymuşsunuz,

biraz off poff sesi gelmesin beyler, hemen basardı küfür, askerliğin dıbına koydunuz dıbınaaa,

yorulanı acıkanı vururum bak söylemedi demeyin,

eve gitmeyi unutun, ya burayı evimiz yapacağız yada öleceğiz,

yüzbaşının hemen arkasında hangi tim var dersiniz, ağzının içine bakan?

bahadır asteğmen tabii ki=)

adam olmuş terminatör.. tek eliyle tırmanacak neredeyse,

ama benim durum öyle değil, ayaklarımın durumunu anlattım,

fakat savaş yüzbaşı veriyor gazı veriyor gazı, gözümüzden yaşlar çıkıyor artık baldırlarımız yanıyor resmen, gözlerde yaşlar ağızda dualar çıkıyoruz dağa, eğirdirde ki eğitim neymiş amk dedim içimden resmen.

eldivenler kayalara tutunmaktan paramparça oldu, g3 ü naylona sarmışım, bir elimde o duruyor, felaket susamışım ama su buz gibi, su içecem ama erteliyorsunuz hep, şu tepeye bir çıkayım orada içerim, dur şu kayaya bir tutunayım içerim diye,

dağa tırmanıyoruz ölümüne tırmanıyoruz,

bir kaç sene önce kendince entel adrenalin tutkunu bir arkadaş yaa abi trekking yapalım ya macera olur dedi bu dağa tırmanıyorlar ya, ondan yapmak istiyor. ağzına kürek sokasım geldi kürek..