2004 ten bugüne hikayem

Saat 8 olmuş. Bindim otobüse iki durak ilerledik. Bir telefon daha. Neymiş efendim başkanın bir arkadaşının yeğeninin –evet dıdısının dıdısının kılının kökü- nişanı varmış, diğer çocuk da oraya geçmiş, sen de gir bir kaç kare fotoğraf çek. Ya ben anlamam o işten. Biraz isyan ettim ama s.ke s.ke gidecektim başka çare yok. Neyse döndüm belediyeye, aldım makineyi, gittim salona. Tören başladı, oynadılar zıpladılar amk. Saat 10 buçuğa doğru da o iş bitti. Eve gidene kadar ben kararımı vermiştim, istifa edecektim böyle olmaz. Eve geldim babamla konuştum, hak verdi ama iyi düşün dedi. Düşünecek ne var ki, resmen sömürüyorlar bir de bu iş için ben biraz kazan kaldırınca hemen başkanın işi şudur budur. Ulan başkanın işiyse başkan kendi koşsun bana ne. Ben belediye çalışanıyım ve belediyenin işi için koşarım dedim ertesi gün zaten, hak veriyor gibi göründüler ama bir kere alışmışlar her türlü koşmaya pek etkil olmadı tabi söylediklerim. Evdekilerle de konuştum bu böyle gitmez diye. Onlar da hak verdiler ma işte piyasa belli bir daha iş arama stresi falan.