borre maçhi

Yolda yürürken çello çalan birini görmüş... zaten zar zor açabildiği gözleriyle yaklaşmış... sana bi soru demiş... neden hep aynı yöne çalıyorsun?? Dur demiş ben söliyim istersen... çünkü dünya bile ep aynı yöne döner ki gün gecesine varsın... her gün yeni günler doğsun... böle devam etsin bitmesin... sende hep yeniler olsun istiyorsun kainatında... kim bilir belki bir gün öğrenirsin sana verilmeyene gitmeyi... olmayanda çello çalmayı...
Bakmış dolu gözleriyle vitoliye ve canım acıyor demiş... hani böle asırlar öncesinden başlasam gezinmeye, görsem tüm zamanları yaşanmışları, bi heves bi vesbu gibi kalıcak ve aslında hiç görmediğime aşk büyütücem... arıyacam doyumsuzca tende onu... kokusu izin vermicek onsuzluğa... hayali açtırmıcak gözlerimi... gayrısı boş yalan gelir, düşündürür an ve an... bakana ölesine gelir çünkü bu kazanılan deil verilendir... diyarul beyt, akıttı dudağı yağmurdan fazla...