şizofreni hastalığı geçirdiğimi öğrendim

Düşünürken uyuya kalmışım. Elif yanımda saçlarımı okşuyordu. Arkasından annemin içeriye girdiğini gördüm ve babamın da.. Neden hepsinin etrafıma toplandığını anlayamadım. Annemin gözlerinden gözyaşları dökülüyordu. Babam ise her zamanki güçlü tavrındaydı. Elif her zamanki gibi gülümsüyordu. Birden babam kahkahalarla gülmeye başladı. O an gözümü sebebi yokken sıkıca kapadım ve uyandım. Kalktığımda başka bir yerdeydim. Okulun girişiydi fakat her yerde korkuyla bakan çocuklar vardı. Artık içeride yaşadığım bulanıklığa bir son vermeliydim. Bu yer değişimleri artık fazlaydı. Bu kesinlikle bir hastalık diye düşünüyordum. Ama kendimi saklıyordum. Neyse babamın ellerini suratımda hissettim. Babam artık kahkaha atmıyor, annem ise ağlamıyordu. Sadece düşünceli gördüm onları. Ne yazlıkta ne de okuldaydık. Bizim evdeydik. Kötü bir haber almış gibi bir halleri vardı ve ne yazıkki bu bir kuruntu değildi. O gün babam kahkahalarla gülmemiş. O sırada beni hastaneye taşıyormuş. O kısımları gerçekten hatırlamıyorum. Hastaneyide verilen sakinleştirici sebebiyle hatırlamıyor olmalıyım. Hastalık artık kendini belli belirsiz gösteriyordu. Yine de kimse emin değildi. Emin olun bu belirtiler benim geçirdiğim şizofreni türünün en hafif etkileri. Ve bu belirtiler sanki zeki birer insan gibi zihninizin en ücra köşelerine saklanıp, eğer siz onları ispiyonlarsanız size kızıyorlar. Bana hep kızıyorlardı Her gün kendimi kendimle kavga ederken buluyordum..