piçler ağlamak istiyorum

ama onu bile yapamıyorum amk.
yılların doluluğunu atmam lazım bir şekilde. ya bir gün gözüm dönecek evde ilk bulduğum şeyler önüme gelen şeyleri kırmaya başlayacam ya da bunu ağlayıp atıcam bir şekilde. sebebini bilmiyorum ama üzgünüm binler. yılların doluluğu.
hangisini anlatayım bilmiyorum ki, her zaman dediğim dedik ve bir o kadar da sorumsuz ve babalığı sadece para yollamak(o da kafasına ne zaman eserse) sanan bir babaya mı yanayım, her an depresyona girmeye meyilli, televizyon izlemekten ve babamdan para istemekten başka birşeyy yapmayan, ağlayıp sızlamayı seven, ruh hastası sorumsuz bir anneye mi yanayım(ayrılar bu arada annem babam, gene babam karşılıyor herşeyi) yoksa pislik ötesi bir kardeşe mi yanayım bilemiyorum amk.
al amk doğalgaz faturasının parasının bir kısmını harcamak zorunda kaldım, şimdi babama anlatamıyorum durumu. günlerdir neredeyse beş parasız yaşıyorum. ev arkadaşımdan allah razı olsun, gene bir nebze yardımcı oluyor o da.

abuk subuk ve beni her ortamda rezil eden tiklerime mi yanayım yoksa gün geçtikçe ilerleyen kekemeliğime mi yanayım. eskiden kızardım kendime iki kelimeyi bir araya getiremiyorum diye, şimdi yakın arkadaşlarımın yanında birşey deyipte anlamadıkları anda telesekreter karı gibi konuşmama mı yanayım.

şimdi diyeceksiniz ki bunları mı sorun ediyosun. siz de haklısınız panpalarım. ama herkesin birşeyleri kaldırabilme raddesi farklıdır. ben de anneme çekmişim, depresifliğe meyilliyim. en ufak bir sıkıntıda kalbim çarpıntıya başlıyor hemen, sanki bana silah doğrultmuşlar amk. kısacası; hayatla nasıl baş edebileceğime dair hiçbir fikrim yok. öyle ki son zamanlarda kız arkadaş gibi malca birşey için bile, sırf yok diye triplere girdim. işe başlamak istiyorum, ama insanlar gerek diksiyonum gerekse tiklerim(yeni insanlarla tanışınca artıyor bu durumlar) yüzünden yadırgayacak diye korkumdan işe bile başlayamıyorum.

pgibiyatra gitmeme bile karşı çıkıp "ben sana pgibolog ayarlayacam" diyip ertesi dakika bu lafı unutan bir babaya sahip olmak bile depresyon sebebi benim için.
özet: hıçkıra hıçkıra ağlamanın sırrını verin bana panpalarım

uzun falan demeyin okuyun panpalarım. gelin dertleşelim. 10 dakikamı harcadım bu yazıya.

not: sivilceliler şimdiden gitsin. adamakıllı birşeyler konuşalım