her şey cinsellik değildir beyler

sevinçle uyandı gün üstüme. ya da ben uyandım koskoca bir şehre. binlerce kuş cıvıldaşıyordu neşeyle ağaçlarında. "günaydın" diyorlardı yaşlı başlı kente. ben de ortak oldum açtım penceremi bu sabah şenliğine. aheste aheste uyanıyordu gün kalkıyordu yattığı geceden. katriyonlarca doğan günden farklı bir sabahtı kanımca.

ilk sabah nefesini çektim içime şehrin uyuyan milyonlarca insanlarını umursamadan. ruhum dinçti oldukça. sanırım sevcan uyuyordu odasında.

penceremden uzak şehri izlerken düşündüm. ben bu hikayede olmamalıydım aslında. ama yine de içimdeki ses, bu yaşananların olduğu ilk güne kadar boş ve anlamsız yaşadığımı fısıldıyordu sanki kulağıma.

ya olmalıydım. ya da olmamalı. sevcan beni dost gibi görüp, yaralı bir serçe gibi sığınmışken dalıma, ben ihanet etmemeliydim bu iç dünyaya. belki de hayranlıktı içimdeki. belki de yalnızlığımın ağrı kesicisi kimbilir?