nasıl piç oldum anlatıyorum

Ebrunun eli, benim diğer elimle neredeyse bir bütün haline gelmişti…ölesiye sıkıyor…

Ben sustuktan birkaç saniye sonra konuştu.. boynunu yan devirip..

“ah tsigalko…o kadar ince ruhlu bir adamsın ki sen aslında…bütün kabahati üzerine alma..ben de üzdüm seni.. yanlışlarım oldu…gereksiz yere kıskandım evet.. güvenmedim..başına kaktım bazı şeyleri…ya ben…hani sen diyorsun ya.. “aşık bir adam olduğumu unutma” diye..e sen? sen benim kim olduğumu, ne olduğumu.. sana karşı nasıl olduğumu unuttu mu?..aşkım, iyi dinle bak.. kulaklarını açta dinle…ben, senin nasıl hissettiğine, ne hissettiğine çoktan inandım.. güvendim zaten..ama sen de benim duygularımın kuvvetine güven artık..

Sana, okulun ilk günlerinde yanaşmaya çalışan kızdan farklı biri değil karşındaki.. hala aynı kız.. hala aynı şekilde düşünen bir kız.. hatta daha da kuvvetlisi…arada, ne olduğu umurumda değil artık..sen de, bana beni ne kadar sevdiğini göstermeye çalışma artık.. benim seni ne kadar sevdiğimi anlamaya çalış.. işte o zaman bütün o kendini yıpratmaların, kendini ispat etmeye çalışmaların, zorlamaların bitecek..

Kanıtlaman gereken bir şey yok sevgilim?..ben zaten seni her şeyinle, her yönünle kabul ediyorum..sen de benim farkıma var artık…ben, seni, senin hayal edebileceğin herhangi bir şeyden daha fazla seviyorum.. kafa yorma üzerinde.. sadece kabullen..o zaman her şey yerli yerine oturacak kafanda…

Beni bir şeylere inandıramayan sen değilsin ki?..sen, bir türlü bana inanamıyorsun…inan…seni seviyorum.. çok seviyorum…

Masadan kalkıp sarmaş dolaş olduk.. tekrar tekrar sarıldım…sımsıkı…sele kapılmış giderken, önüme çıkan bir ağaca tutunur misali.. hayata tutunur misali…aşka tutundum.. ebruya tutundum.. tutuldum!

Bir daha bırakmamak üzere…