1. 26.
    +1
    5 yılı geçik zamandır uzagım sevdiğim kızdan
    ayda bir görüşebiliyoruz çoğu zaman-biraz şanslıysak 3 haftada bir falan oluyor
    hem de benim yüzümden, o kadar yogun bir hayat yasıyorum ki kimi günler sadece okulda ve uyudugum zamanların toplamı bir günden geriye birşey bırakmıyor bana
    ve üzülüyorum
    lise biterken hayatımın askını buldum
    aradıgım özellikler, aramayıp da buldugum ama delicesine baglandıgım
    aslında az da degil cok da degil dar ama gecirdiğimiz o ufak tatlı zamanlar toplulugu
    5 senedir o kadar mutlu etti ki beni
    hala da ediyor, ama cok uzagım, 2 hafta oldu onu göreli uzaklık girdikce yorgunluk da eklenince insan bazen tartısmaya dahi zaman bulamıyor, resmine bakıp uyuyor konusup tartısıp olmayan sorunu cözmek yerine
    bilmiyorum panpa dertliyim işte, yarın baska bir stajım bitiyor, seneye mezun oluyorum bir sıkıntı olmazsa, ama o bu sene bitiriyor ve kendi ufak belirsizliğimin içinde onu da kaybetmekten korkup keske bazı seyler kesin belli olsa diyorum- kendim belli etmem için daha cok calısmam gerekiyor daha cok calısıyorum çünkü eger gercekten cok calısırsam ben belirleyecegim herseyi.ama yine de bunca şeyin arasında ona daha doyamamanın getirdiği o tatlı üzüntü ve hasret.Özledim yahu baska birşey yok keske acıp arayıp sorsam konustursam onu, o güzel sesinden iki kelam duysam da kendime gelsem

    yapamıyorum ama yapmıyorum nedendir bilmem bazı seyleri karsıdan bekliyor insan, uzaklıktan olsa gerek duygusallasıp narinleşiyor insan
    ···
   tümünü göster