son zamanlardaki ruh halim

canım hiçbir şey yapmak istemiyor.
hatundan ayrılalı bir kaç ay oldu, unuttum sayılır. başka şehirlerde olmamız daha iyi, hiç denk gelmiyoruz en azından.
dışarı çıkmak istemiyorum, evde oturmak da istemiyorum.
işe gitmek istemiyorum, okula da gitmek istemiyorum.
boş oturmak istemiyorum, koşturmak da istemiyorum.
film izlemek de istemiyorum, oyun oynamak da istemiyorum.
arkadaşlarımı görmek de istemiyorum, yeni insanlarla tanışmak da istemiyorum.

hep aradayım. zaman akıp gidiyor.
umarım bu zamanları bu şekilde geçirdiğim için ileride pişman olmam.
tabi işten ve okuldan atılmak da yakında beklediğim olumsuzluklar.
bu kadar sorumsuzluğa da normal tabi.

yaş 30'lara dayandı. beklentiler var. evlenmemi bekliyorlar bir kere.
benim hayatımın odak noktası ölmüş, ne evlenmesinden bahsediyorlar anlamıyorum.
hayat benim. bunca senedir ben koşturuyorum, ben uğraşıyorum her şeyimle.
sırf bu baskılardan kurtulmak için yurt dışında iş arıyorum, sonra zütüm yemiyor.

bilinmeze sürükleniyorum usulca. umarım kısa süre içerisinde değişir.
hiç inancım olmasa da...