binler hayatımı anlatıyorum vol 1

bu arada panpalarım söylemeyi unuttum biz dershaneyi ektik ama ailemize de dershaneden arkadaşlarla çıkışta bir eve gideceğimizi sınavlara çalışacağımızı söylemiştik. aralarında yalan söylemeye ihtiyacı olmayanlar da vardı tabii. ama ben yalan söylemeye mecburdum. kim ailesinin üzülmesini isteyebilir ki. eve girmiştik artık, ev sahibi *ı*a *** denilen maddeyi ve diğer şeyleri zulaladı. bir şeyler yedik, alkol aldık ve sonra yaşama sebebimiz olan o ortamı kurduk. her şey hazırdı. ışık, müzik, insanlar... en önemlisi kafamız yanımızdaydı. ben ilk defa deneyeceğim için *ı*a yardımcı oluyordu. eli elime değiyor, soluğunu yüzümde hissediyordum. esin gözümün içine ben ise *ı*a'nın soluğunu hissederken merve'nin zütüne kitlenmiştim. panpalarım bu *** denileni nargileden bozma bir su şişesiyle içime çektim. aradan dakikalar geçmeden kafanın gereken noktasına yerleşmiştim. kalp atışlarım hızlanmış, hareketlerim değişmiş, elim gibimde durmuyor, gibim yerinde durmuyor, bi hayvanlaşmış durumdaydım. ama işin ilginç tarafı esin bana ne söylese ters anlıyordum. sinirli değildim ama sinirli biriydim o an. yani hem gülüyorum, eğleniyorum hem de sinirlenebiliyordum. aslında herkes böyleydi, sadece ben değildim. muhteşem bir eğlence olmuştu. 2 tane falan film izledik cheech chong muydu neydi onların 2 filmini izledik. sonra bir daha içtik, sonra yeşillik yedik, sonra bir daha içtik. derken sabah kendimi tost hazırlarken buldum...