çok düşüdndüm anlatıp anlatmamak için

kadın bu kitaba ulaşan zaten dokunulmazlığını eline almıştır. içinde yazan dualar onlara yeter. yaptığım hatanın bedelini bir gün canımla ödiycem insan sadece insanın alak'ından olmalı yazmış. hoca şaşkınlıkla bize baktı. siz nelere bulaştınız dedi. öylece kitabı alıp çıktık. daha sonra kitabı aliyle gidip su deposunun oraya gömdük. köydekilerle vedalaştık. meltem yoktu. yollara düştük. aklımızda bin türlü bilinmez hala bilemediğimiz sorularla. neden böyle oldu , neden biz neden neden neden...

okula döndüğümüzde herşey aynıydı ama aliyle ben artık olgunlaşmıştık. sesimiz çıkmazdı. herkes bizdeki değişimi farketti. kimseye tek söz etmedik. kaç gece uykularım bu korkularla bölündü hatırlamıyorum. uzun süre devam etti sonra yavaş yavaş kayboldu. aliyle dostluğumuz bitmedi hala devam edıyo. bunları anlatmak bana o günleri yaşatsa da yaşadıklarım hayatımda büyük değişimlere yol açtı. artık üstüme vazife olmayan işlere karışmam, yaşımdan olgunum falan filan. hala korkmuyo değilim. alide bi daha köyüne gitmedi zaten. yengesine yıllar sonra depoyu sordugunda oranın yıkılıdığını artık orda bişey olmadığını altından da bi kadın cesedi çıkardıklarını söylemiş. kadının kimliği tespit edilememiş ama ben kim olduğunu biliyorum adı; zelihaydı !

okuduğunuz için sağolun beyler.