çok düşüdndüm anlatıp anlatmamak için

ali amca camiye gitmiyo muyduk dedi. osman amca sabah namazının fazileti çoktur. yolu uzatıyorum ki adımlarımızın her birine sevap yazılsın. içim bi an rahatlar gibi oldu. depoya gözümü diktim bi ışık parladı söndü. aliyi dürttüm depoyu gösterip ışık dedim. osman amca birden arkasını döndüü anlamış gibi hayırdr dedi. yok bişey dedik devam ettik. ama ben bu yolu iyi biliyodum. bu yol depoya gidiyodu. artık camiye gitmediğimizin farkına tamamen varmıştık. osman amca nereye gidiyoruz dedim. depoya dedi. bu olayı bugün çözecez. korku sardı içimi. nolacaktıki ne olabilirdi. kaderimize razı yürüdük. yürüken kafamda alinin dedesinin ölüm hikayesi dolanıyodu. ulan dedim karı kız umuduyla geldiğim yerden cenazemi zütürecekler heralde diye iç geçirdim. gözlerim doldu aliye baktım ali de çok korkmuştu. osman amca bildiğimiz osman amca değildi. aklıma kötü kötü şeyler geliyodu. deponun önün vardığımızda yine o iki köpek vardı... biz durup iki adım geri attık aliyle köpekler osman amcaya koştu. sanırsınız ki o küçük finolardan bu köpekler. o kadar sakince osman amcaya sırnaştılar ki hayrete düşmüştük. çocuklar dedi hadi. içeri girin. osman amca korkuyoruz dedik. girin dedim dedi. önce osman amca içeri girdi sonra ali osman amca girer girmez ışığa bastı. ışık yandı hemen söndü. ama içeri girdiğimde şoku yaşadım. içerde ışık yanıyodu. dışardan sönüktü. ama esas şoku kapı arkamızdan örtülünce yaşadık