binler hayatımı anlatıyorum vol 1

neyse panpalar malum 3 dumandan sonra bende değişik şeyler olmaya başladı. karşımdaki afet bana bir şeyler anlatıyor ama ben sanki kelimeleri yarım saat geç duyuyorum gibi hayat yavaşladı. kendime güvenmeye başladım. kalp çarpıntım haddiden fazla olmaya başladı. ter bastı. değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. en ufak bir şeyden kocaman olgular çıkarıyordum. ağzım kurumuştu. afetin birasından bir yudum aldım. elim titriyordu. karşımdaki kız gayet sakin dururken ben maymun gibi bir oraya bir buraya savruluyordum. anlatamam dostlarım o anı, yaşadıklarımı. ne yazık ki çoğu cahil gibi ben de sevdim yaşadıklarımı, düşündüklerimi. artık hayata daha bir farklı bakmaya başlamıştım. dostlarım bunlar sadece 3. dumanın üzerinden 10 dakika geçmeden başladı. hiç korkmadım. hatta *ı*a ile konuştum, öyle bir şeydi ki sanki söyleyeceğim cümleleri önceden tasarlıyorum, eliyor, biçiyor öyle söylüyordum. ve *ı*a da bunu fark etmiş olmalı ki senden beklenmeyen cümleler dedi. ne çok şey biliyormuşum lan ben diye düşünmeye bile başladım. hem düşünebiliyor, düşünüyorken ise çok ayrı konularda fikir beyanında bulunabiliyordum aşık olduğum kıza. anlayacağınız oldukça garip bir tecrübeydi panpalarım.