hocamın sevgilisiyle olan münasebetim

aradan haftalar geçti. ne yapsam cevap vermedi ceren. bilsemde cevap vermeyeceğini yinede mesaj atıyordum. son bir umut diye. bütün çevremde şaşırmıştı bu duruma. kız konusunda millete akıl fikir tahsis eden milletin sevgili bini hayatında ilk defa bir kıza yenilmişti. hemde nasıl bir yenilgiydi bu.. hayatım gibilmişti. okula da gitmiyordum çoğu zaman. cerene mesaj atmayı bıraktım. vizeler yannan gibi geçti. affetmiyordum hiç kendimi. hiç affetmeyecektim. kendime acımıyordum. gibeyim kendi içimdeki mazlum bini. cerene acıyordum ben. o son haline. hiç gitmiyordu gözlerimden o hali.. o gülünce başkalaşan kızın hüngür hüngür ağlayan hali.
ve hikayenin sonu dostlar. aradan 2 yıl geçti. ceren şuan hocayla nişanlı, sevgisinden emin oldugu adama gitti. hocada onca şeye rağmen kabul etti cereni. mutlularmış. fotoğraflarda onu gösteriyor zaten. beni sorarsanız ilk sene konservatuvardan kovuldum. diğer sene tekrar girdim sınavlara. bu sefer istanbuldaki diğer devlet konservatuvarını kazandım. hayatı tamamen düzene sokmam koca bir zaman aldı. büyük bir vurgun yemiştim. ilk 4 ay evden çıkmadım zaten. tatlı maceralarla başlayan acı bir deneyimdi benim için. ve tabii ki büyük bir aşk. bir daha yaşar mıyım bilemem. ama böylesini yaşamak zor. okuyan herkese teşekkür ediyorum. birazda sizlerin zorlamasıyla döktüm bunları. rahatladım bir daha. hepiniz sağolun

---son---