hocamın sevgilisiyle olan münasebetim

ertesi gün oldu. cerenin bölümden bir arkadaşı hocadan ayrıldıgını ögrenip cerene yazmayı başlamış. cerende bunu bana anlatmamıştı. anlatmamasının sebebi böyle gereksiz huzursuzluklarla "benim talibim çok" havasına bürünmek istememesiymiş. öyle söyledi. o gün kadıköyde biyerdeydik. telefonu zıngır zıngırdı yine. ulan kim bu? hoca da değil. mesaj geliyor sürekli. ceren mesaj atmıyor. mesaj okudukca agzı yüzü tuhaflaşıyor, sinirleniyor bi garip oluyor dıbına koyim. en son dayanamadım sordum "kim o?" önemli biri değil dedi. telefonu ver dedim. erkekliğim tuttu ya dıbına koyim, durmazdı artık damardaki kan. verdi telefonu. okudum gibik cocugun gibik mesajlarını. dallama dallama yavşıyordu. böyle yavşama şeklide yok. gönderilenlere baktım bütün gönderilenler bana. çocugun numarısını benim tele kaydettim. telefonu cerene geri verdim. "naptın şimdi?" dedi. hiç dedim. konuscam sadece akşam. "saçmalama hamlet, saçma sapan iş yapıyosun şuan" dedi. biliyordum. ama duramıyordum