dumanlı 1 5 senenin ardından

* Evet evet, ediyorum.
Haberi aileye vermeye gelmişti sıra, yemekler hazırdı bizi bekliyorlardı
Annem hasta olucaksın diyordu, hala küçük oğluydum ben onun.
Sofraya geçicektim, kurallar vardı önce el yıkanır.
Aynaya bakıyordum, gözler ? Gözaltlarım ? Tertemizdi. Bi garip olmuştum.
Neyse, bu gece en mutlu gecem. Sidelyam ? Yanımdaydı, çok heyecanlıyım diyordu.
Elele tutuşarak gitmiştik sofraya,ben oturdum o annemin yanına gitmişti.
Tebrikler oğlum.
Ne için baba ?
Bu sözü söylemeyi özlemişim gibi hissediyordum, ama niye ?
En doğru kararı verdin.
-Anlamıştı..
Annemle sidelyam gelmişti yemeklerle beraber, oturduk.
Size bir haber vermem lazım.
Sidelyam ve ben..
-Sidelyam elimi tutuyordu..
Evlenmeye karar verdik..
Annem heyecanlanmıştı, biricik oğluydum ben.
Annemin ilk düşen gözyaşı..
Baba ?
Sidelyam ?
Sidelyam yoktu ki artık ? Nerdeydim ?
Gerçekti sanki ? Karşımdaydı herkes, nasıl olur ?
Bu kadar mutluluk yetmişti sanırım..
O resme bakmıştım delicesine, belki böyle olabilirdik be.
Sidelyam ? Sarılıyordum delicesine.
Gözlerimi kapatıp son kez çektim kokusunu içime.. Açtığımda .