biz küçükken ışıklı ayakkabılar modaydı

erkek çocukları arasında : )

ışıklı ayakkabı isterdim ama söylemezdim babama, anneme. Bir gün ayakkabı almaya çıkmıştık. yine babam gitti hiç çocuk ayakkabısına benzemeyen bir ayakkabı seçti benim yerime. böyle simsiyah bir şey. Bu arada babam askeri hakimdi o zamanlar. Kasaya gittik ödeyeceğiz parasını. lan benim gözler doldu. sıkıyorum kendimi ağlamayayım diye..

bir yerden sonra patladım amk. hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. babam döndü hemen bana srdu ne oldu diye. bir yandan da sakinleştirmeye çalışıyor falan. neyse ben biraz sakinleşince sordu yine ne oldu diye. elimle ışıklı ayakkabıları gösterdim. hemen bıraktı o siyah ayakkabıları. ışıklı reetaklardan aldı.

panpalar ışıklı ayakkabı giyme çağım geçti 2 3 yıl sonra. ona rağmen babam bana almaya devam etmişti ışıklı ayakkabı. yani alışverişe gittiğimizde bir normal ayakkabı bir de ışıklı ayakkabı alıyorduk bana. Giymiyordum ama o da kendini mutlu ediyordu herhalde. bana beni sevdiğini anlatmaya çalışıyordu herhalde ne bileyim..