dumanlı 1 5 senenin ardından

Yakın zaman.

işte ilk günümdü, zor geçiyordu birader harbi zor. ilk defa bir yerde çalışıyordum, her türlü şeyi yaşadım sanardım.
Ama en zoru nefsini yenmekmiş, ihtiyacın mı var çık git durma diyordu içim.
Bu kadar basit değildi.. Gözaltlarım mosmordu ve feci halde şiş. Çalışanlar biraz çekinmişti benden.
Ayaklarım şişmişti, acıya dayanıklıydım hani ? 13-14 çalışan vardı benle beraber, full dü herkes iş yoğunluğundan.
Herkesi görme tanıma imkanım olmuştu.1 tane semt tarzı ortamlarda yetişmiş, bir tanesi efendi bi çocuk.
işini iyi yapan ama biraz kaypak bir müdür. Yorumluyordum yavaş yavaş etraftakileri.
Kendimi düzeltmek için girmiştim buraya, ama nerden bilirdim yeni yeni sıkıntılar çıkacağını karşıma.
2-3-4 derken yavaş yavaş geçiyordu günler.
Çok huur bi ortam be birader, çalışmışsanız eğer siz bilirsiniz bu iş ortamlarını. Herkes birbirinin
kuyusunu kazmaya çalışan tiplerdir.Çok garipsedim,ama rahattım yorgunluğum dışında.
Kendi halimde takılıp kimseye zarar vermemeye çalışıyordum.