2004 ten bugüne hikayem

küçükken oynadığımız yap boz ya da legolar gibi zannediyoruz hayatı hep. Ne kadar bozarsak bozalım hep tamir edebileceğimizi zannediyoruz ama öyle değil panpalar. Bir hayatı hadi ban eyvallah deyip s.kip attıktan belli bir zaman sonra elimizi kolumuzu sallayarak gelip de aynı şeyleri bulamayınca hemen sallayacak yer ararız. Ya kız beklememiştir seni ya da şartlardan sen gidememişsindir. Paşam ( nazlı bana böyle hitap ederdi) kusura bakma da bu hayatta kapına çağırdığın taiis bile seni 5 dakikadan fazla beklemezken kalbini delik deşik ettiğin seni neden beklesin. peki ya şartlar kime uygun olmuş ki bugüne kadar sana uygun olacak. Ferhat ben bir şey yapmayayım da nasılsa fay hattının üstündeyiz bir depremle yıkılır deyip bir deprem bekleseydi şirin in çocuklarının sünnetinde altın takardı.Aga eğer istiyorsan kafaya koyduysan şart şurt beklemeyeceksin. Tabi karşındakinin insafına da razı olacaksın. Ulan kazma sapı karşındaki danimarkalı bir gavatın ürettiği lego değil ki insan ulan insan. Onun kalbini bin parçaya ayırdıktan sonra lego misali geri dönüp hiç bir iz kalmayacak şekilde yapıştırmayı düşünüyorsun ya kusura bakma ama nah yapıştırırsın. yapıştırsan bile izlere razı olacaksın ki o izlerin bazıları çok derindir ve sen ne yaparsan yap hep kanar. sen o yaryaı hiç bir zaman iyi edemezsin. Deli gibi sev ama o yara hep kanar gider.