1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

yemin ediyorum 45 dakika o züt kadar kağıtta ki duayı okumaya çalışarak geçirdim, uludereyi geçtik o uzun geçit yoluna girdik amk zart diye durdu konvoy, patır patır in in in diye bağrışma sesleri geldi benim kalbim yemin ediyorum zütümde atıyo,

inanın içimden dedim, heralde biz pusuya düştük önde ki araçlardan biri roket yedi, ben sesi farketmedim. allah canımı alsın araçtan bir atlayışım var, bir mevzi arayışım var anlatamam.

tabi bu 3 4 saniyelik bir olay. ama çok kötü bir durum beyler.

ulan biz pusu beklerken pusuya beytüşşebaptan gelen timler düşmüş, mayına basmış bir araç roket yemişler.

o haberi alır almaz bir indir araçlardan. e tabi gene intikal amk. ama hafif tempo koşu şeklinde.

o kadar techizat, birde dik yol. hadi yolu gibtir ettim yol olsa iyi araziye çıktık, çatışma alanına doğru ilerliyoruz. nefesim kesilmek üzere yani o derece. terden su oldum. birde şırnak ın ayazı pistir. terledikçe ıslandım rüzgarda var hafif amk bildiğiniz donuyoruz ben değil sadece. bütün asker donuyo. ağzımızdan buhar çıkıyo yaz ayında.

rakımı epey yüksek bir bölgededir bu beytüşşebap bölgesi, yaz ayında bile kar bulabilirsiniz etrafta. yüzbaşı dedi, biz oraya gidene kadar gün açar, kenarda ki karı alıp yiyin.

nası yani amk?

kar ne alaka lan?

işte asker ocağı hergün yeni birşey öğreniyosunuz.

aldık bir avuç karı attık ağıza, nefes alıp verirken burundan ve ağzımızdan çıkan buharı kesiyormuş meğerse amk.

belli olmasın uzaktan diye.

yaz ayındayız bu arada he hatırlatıyım. manyak bir coğrafya yani.

ulan yürüyoruz. burundan nefes alıp veriyosun, ama yürüdükçe daha da çetrefilleşiyo yol, burundan alınan nefes ciğer için yetersiz kalıyo, bu sefer ağzıdan alıp veriyosun, o zaman ağızımızda nasıl kuruyor varya anlatamam size. yemin ediyorum yazarken susadım şimdi.

e devamlı su içmek zorundasınız. ama içersende şişer tıkanırsın amk. bomtak bir olay yani. harbiden bom tak.