bir çingeneye güvenmek

kim kaldırıp hastaneye getirdi,ya da o kafayla yakında görüp kendimi mi attım bilmiyorum, ancak bu da böyle geçip gitmişti.

uzkopun çarşı müsvettesinin üstündeki bir pastaneye girdim,bir kaç bayatlamış açma ve çayla kahvaltı yaptım. çıkıp eve yöneldim direkt, kahpe evde yoktu. okulda olabilirdi, sınavları öğleden sonraydı.

gelmesine de pek bir şey kalmamıştı. biraz bekledim. kahpe gelince durumu anlattım, finallerinin bitmesine 2 gün kalmıştı, tanıdığı biri olup olmadığını sordum okuldan, yakın birisi. kimseyle yakınlaşmamış okulda, kimseyle iki kelime etmemiş, ancak sınıftan bir kızla istanbul muhabbeti yapmış bugün, kız bilet ayırtacakmış cuma otobüsüne bizim için de ayırtmış. kendi adına ayırtmıştı kız. süper haberdi.

kahpe için sıkıntı olmazdı, dikkat çekmezdi okuldan istanbula dönüyordu işte.

ama benim için sıkıntı olurdu, herhangi bir şey çıksaydı bu olaylardan başım cidden belaya girerdi ve istanbul otogarından tekrar uzunköprüye dönerdim polisler eşliğinde.

ben de bu duruma güvenerek kahpeyle gidip biletleri aldım. kahpe kızın adını soyadını verdi, rezervasyon onun adınaydı. aldık biletlerimizi. döndük otogardan eve.

kahpeye buradaki durumu sordum, devam edip etmeyeceğini. klagib kendisinden hoşlanan çocuğu beğenmemiş, kendisinden küçük görmüşçesine nefret etmişti uzkoptan. gibtirip gidelim buradan demeye gelen bir yığın laf etti.

zaten dünden hevesliydim. peki dedim, gibtirolup gidelim.

o gün öyle geçti, perşembe gecesi ve cuma akşamüstüne kadar zamanım vardı feratı bulmak için.