bir çingeneye güvenmek

ilerde bir kaç telefon ışığı ve bir kova diye tabir ettiğimiz takun etrafına oturmuş bir kaç insan vardı.

uykum vardı, adrenalin salgılıyordum ve aynı anda da yanımda kafa giben bir tıfıl vardı. yaklaştıkca ibrahim tatlıses in " kim bu gözlerindeki yabancı " şarkısı kulağıma girmeye başlıyordu.

şarkı beynimin içine dolduğunda bir mezarlığın kenarına oturmuş uzkop un üçüncü sınıf delikanlılarına cevap veriyordum. şuradan geldim buraya gidiyorum minvalinde.

ferat suskundu, kovadan bir kapak alıp ayağa kalktı bir sigara yaktı. tüm dumanlar emrine amadeydi.

içlerinde en sözü geçen dalyaraklardan biri ferata dönüp " hayırdır " dedi " canın mı sıkıldı ferat " ferat yok dedi bir şey yok, devam edin siz.

sözügeçen bin sıra kimdeydi lan diye sordu,iki kişi de birden bende abi deyip pete uzanınca tartışma çıktı, yannanı yemiştik. devlet hastanesine kadar yolu vardı bu tartışmanın.

zaten o kafayla tartışmaya girdin mi kafayı yaşamaya başlarlardı. uzun süre ikili aralarında tartıştıktan sonra sözü geçen bin " durun lan sıra misafirde, baştan başlıyoruz o alıyor sonra ben alıyorum sonra ferat sonra sen sonra o sonra da sen alırsın işte " dedi boş bakan gözlerle.

eyvallah dedim, tartışma bitsin de o suya değen dumanı bile çekerim içime. problem yok.

aldım kapağı, sıra sözügeçen bine geldi,o da aldı. bana istanbulda bulamazsın böyle ortam dedi, güldüm haklısın dedim.

sıra ferata geldiğinde sözügeçen bin dur dedi ferata.sen alıcan dumanı da ben ne alıcam ferat ? dedi,ver de biraz para yakalım dedi.

ferat klagib nah işaretini arabaların önlerindeki köpek kafaları gibi sallıyordu.

sözügeçen bin cins cins bakmaya devam etti.

ayağa kalktı.

kardeş, nereye girdiğini gördüm, sabah giderim emniyete ihbar ederim seni, kimsenin gibinde olmazsın,ne anan kurtarır ne baban dedi.

feratta gibtir lan dedi. yannanımın kafasını alırsın enişte dedikten sonra adam gerilip afilli bir tekme attı feratın göbeğine, feratın ensesi mezar taşına, kafası da meftanın çiçekler açan toprağına denk geldi.

ensesini tutarak kalktı bir yumruk geçirdi adama, içerdeki binlerden biri de beni kollarımı arkadan tuttu. debelenmeye başladım, faydası yoktu. topuğumla zütüne bile vuramıyordum adamın.