bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

ben arkadaşıma sürekli burcuyu soruyordum. ne yapar ne eder, neleri sever, nasıl olacak bu iş? benim bir an önce onu detaylı olarak tanımam lazım falan. artık numarası da var bir şeyler uydurur ararım diye heyecanlanıyorum.

o günün akşamı üçümüz internet kafeye gittik. ben deli gibi kazınıyorum. bir şekilde burcu ile görüşmem lazım falan, derken telefonum çaldı. bir baktım yeliz arıyor. açtım, nasılsın falan dedi. iyiyim falan klagib muhabbetler. neredesin dedi. diyemedim beyler bursa diye. belki de en büyük hatayı bunlarda yaptım. o benim eğlendiğimi düşünmesin diye sürekli yalanlar söyledim. evin oradayım dedim. sen neler yaptın dedim. yeliz konuşmuyor susuyor, sorduklarıma cevap vermiyor. ben alo falan diyorum. bu 1 dakika sonra diyor ki ne yapayım yattım tüm gün diyor. amk içim cız ediyor lan. daha gencecik insan orada, ben burada eğlence peşindeyim, ne bileyim bir farklı oluyor insan.

odan nasıl televizyon falan var mı diyorum susuyor falan. sanane diyor. ulan normalde bunu dese ne diyorsun lan sen amın düdüğü diye çıkarım hemen, ama o durumda susup yutkunuyorsunuz beyler. asla kendinize söyletmeyeceğiniz sözleri takır takır yiyorsunuz,ve hiç bir şeyde yapamıyorsunuz. sanane dedikten sonra bir suskunluk başlıyor, konuşsana alo falan diyor yeliz. ulan diyorum hem tersleyeceksin hem konuş diyeceksin vs, ve hata üstüne hata yapıyorum, he kusura bakma dalmışım falan diyorum. nereye daldın yoksa beni mi düşünüyorsun diyor. iş git gide taktan yerlere çekiliyor beyler. elimde olsa ne seni düşünecem burcuyu düşünüyorum derim ama diyemiyorsun. o insanın moral bozukluğunun kaynağı olmamak için neler yapıyorsun neler.

ben susuyorum böyle şeyler duydukça. o da oradan çocukça konuşsana falan diyor. amaan seninle mi uğraşcam salak deyip suratıma kapatıyor telefonu. ve beyler siz o kişiye bırakın kızmayı, neden böyle yaptın bile diyemiyorsunuz.