bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

okulların 2. dönemi açıldı. ben sabahları okuldayım, öğleden sonraları çalışıyorum. yalnız öğleden sonraları okuldan çıkıyorum, eve gidip üstümü değiştiriyorum, kafeye koşuyorum lan! kafe daha açılmamış. açıyorum ben saat 2 de kafeyi. içeriyi temizliyorum, çayı demliyorum. cemal abi daha uyuyor oluyor. saat 3 e doğru zaten temizlik bitip çay hazır oluyor. müşteri varken elektrik süpürgesi çalıştırınca müşteriler rahatsız oluyor hissediyorum. sürekli gelen bazı müşteriler gelmez oluyor.

mesela beyler o dönemlerde en ballı müşterilerden biride askerlerdi. adam hastaneye diyo falan bir şekilde izin alıyor askeriyeden, sabah 9 da kafeye geliyordu. tost falan söylüyordu. kola içiyordu. akşama kadar oturup yiyip içiyordu, haliyle iyi bir hesap alıyorduk askerlerden. biraz da indirim yapıyorduk, bir sürü asker müşterimiz olmuştu. ama hal böyle olunca askerler kafe kapalı olduğundan başka kafelere gidiyordu.

patrona da söyleyemezsin ki ne tak yiyorsun sen diye. kendi düşünmüyorsa nasıl müdahale edeceksin. böyle 1-2 ay geçti. kafenin ilk taksidi yaklaşıyordu. bir gece beni yanına çağırdı.

koçum kafenin ilk taksidi ödeyecem önümüzde ki ay, biraz giderleri kısabilir miyiz dedi? dedim ki abi buranın hangi giderini kısabilirsin ki? müşteri varsa bilgisayar açık, yoksa kapalı elektrikten tasarruf edemezsin. su desen zaten sadece bardak yıkıyorum, telefon desen o da internet parası işte. neyden kısacağız dedim? bilmiyorum koçum ama böyle giderse bu para denkleşmez dedi. bende dedim ki abi öğleden sonra 2 de açılırsa kafe tabi denkleşmez. koca günde 10 saat açık kalıyor dedim, onunda 1 saati temizliğe gidiyor. sabah gelen askerlerin hiç birisi gelmiyor artık dedim. siz taksidi düşünüyorsanız bir şeylerden kısmayı değil de, uykunuzdan kısmayı deneyin bence dedim.

bu bana baktı, haklısın koçum dedi. ama ben her gece içmek zorundayım, o yüzden sabahları erken kalkamam dedi. ama bir çaresine bakacam dedi. lan dedim içimden deli misin dembelek misin herif? içme amk bu kadar fazla.