bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

maaşa zam almışız durduk yere ama yeni bir patron amk. belki sevmeyecek beğenmeyecek kovacak, belli mi olur? ertesi gün büyük bir heyecanla açtım kafeyi. 4 tane poğaça aldım. çayı demledim yeni patronun gelmesini bekliyorum. saat 9 oldu yok. 10 oldu yok. lan kafeyi satın almışın ilk gün işe erken gelinmez mi? ben hemen karamsar düşünmeye başladım tabi. müşteriler dolmaya başladı.

müşterilere servis yapıyorum, bir yandan sövüyorum işinin başından ilk günden ayrılıyor. durum beter amk. lan mutfakta çay doldurmaya gittim kendime, sigara yaktım aşağı kattan sesler gelmeye başladı. kafenin depo olarak kullanılan bir aşağı katı var beyler. demir merdivenlerden biri çıkıyor. lan dedim kim inmiş böyle gözükmeden falan bir baktım yeni patronum cemal merdivenden yukarı çıkıyor. öyle göz göze geldik ben şaşkın şaşkın bakıyorum. koçum günaydın dedi. dedim günaydın abi. ben sizin burada olduğunuzu bilmiyordum, bu da dedi ben ilçede yaşıyorum. 100 km yol gidemem her gün. çoğunlukla kafe de kalacam dedi.

bu daha büyük dert oldu beyler. adam gece kafeyi kapatıyoruz aşağı iniyor kanepe de yatıyor, öğleden sonra oluyor zombi gibi çıkıyor merdivenlerden. bir kaç gün sonra aşağı ineyim orayı da temizleyeyim dedim bu uyanınca.

beyler aşağı indim ki bizim patron ortalığın dıbına koymuş. her yerde vodka şişeleri var. meğersem adam her gün bir büyük vodkayı alıp, geceleri orada içiyor sonra sızıyormuş. lan dedim iş yerinde yapılır mı bu, bana garip geldi. sonuçta ekmek kazandığın yerde içki içmek gibi bir şeyi daha önceden görmemişim. neyse ses etmedim temizledim tüm şişeleri. bu kanepeyi bile açmadan yatıyor hep, kanepeyi açtım yatak haline getirdim. yorganlarını falan serdim.