bir çingeneye güvenmek

biraz daha dolaşıp kendimi küçükşehsuvar beydeki kahveyle dolu sokağa attım.

bu sokak öyle bir yer ki üç köşesinde de kahve var. köşebaşı kahve amk yerinde. hepsinde de bilardo masası.

çıktım dışarıdaki masalara oturdum, yaktım sigaramı karşıdaki yaşlıları, arabadan redkit cemal dinleyenleri izledim.

yanıma iki kişi geldi.

bunlar trakyanın merakını simgeliyordu.ben gelir gelmez aralarında beni tanımayan çıkmayınca dedikomu yapmışlardı bir süre ve içlerinde bir fedai gelip semtimize hoşgeldin ayağı çekiyordu. çayı veren kahveci bile bozuk attı.

sanki imf ciyiz amk, sanki uzunköprü meslek yüksekokulunu yıkıcam.

ne lan bu tavrınız ?

ama samimi insanlardır, düz insanlardır, çekinmezler. " usta sen nerelisin be " derler okumaya mı geldin derler.

ben ne okumaya ne öğretmenlik yapmaya ne de bir bankada gariban çiftçilere kredi satmak için gelmiştim.

kahpeme destek çıkıyordum sadece.ama tabi ki farklı şekilde anlattım.

sevdiler sağolsun, zaten kendilerine insan gibi davranan herkesi severler. çünkü insanlıktan uzak denecek bir şekilde yaşıyorlar.

büyük kentlerdeki yaşanan hayata modern dünya diyoruz ya.gibeyim modern dünyayı. uzkoptaki insanlar gibi gelip birine " nerelisin sen be " diyemeyeceksem eğer. giberim öyle medeniyeti.

bizim bildiğimiz insanlıktan uzaklar, süper insanlar. ancak dediğim gibi kancıkları da tam kancık... uzkoplular da bilir bunu.