sigarayı bırakmak

başladığımda lise 1in sonundaydık ve doğum günümdü. böyle bir ortam oldu al panpa sen de yak dediler ve hayatımın hatasını yaptım. açık ve net söylüyorum bir kereden bir şey olmaz demeyin bu öyle bir illet ki bıraksanız bile aklınızın bir köşesinde yer eder o yüzden en mantıklısı hiç bulaşmamak. gelelim başladınız ve bırakmayı düşünüyosunuz işte orada tamamen irade devreye giriyor. bırakmaya karar verdiğimde öyle bir hisse kapıldım ki sanki ben bıraktım diye tüm dünya sigara içmeye başladı. tv açıyorum sigaralar fır dönüyor dışarı çıkıyorum mis gibi sigara kokuları parfüme karışmış falan. yok arkadaş ben bir karar verdim ve sonuna kadar arkasında durucam dedim. elim kokmayacak üzerim kokmayacak. 40lı yaşlarımda balgam atmayacam, öksürmeyecem leş gibi kokmayacam dedim. panpalar 10 şubatta bırakışımın 3.yılı dolacak. ha kriz gelmiyor mu derseniz bu 3 yıllık süreçte 2-3 kez ağır kriz yaşadım. onları da bir şekilde atlatırsanız bu iş bitiyor gidiyor. şu an hiç ama hiç elime almamış gibiyim ve şöyle de bir gerçek var bıraktıktan sonra sigaradan nefret etmeniz kolaylaşıyor. yani sigara kokusundan hiç haz etmiyorsunuz. o ortamda fazla bulunamıyorsunuz. kısaca yapmayın etmeyin kimseye hava attığınız falan yok ya da kendinizi iyi hissetmiyorsunuz aksine göremesenizde o ciğerlerin anasını gibiyorsunuz. 3 adım merdivenden ebeyi tersten görüyosunuz...