2004 ten bugüne hikayem

Neyse beyler ertesi sabah uyandım. Gözümü açtım daha güneş ışığı beynime ulaşmadan onsuz olduğum gerçeği kalbime saplandı. Ama en azından beklemiyorum ya, diyorum aslan acın bu hadi bakalım baş et. Ama öyle kolay değil biliyorsunuz kardeşlerim. Sen düşünmemeye çalışırsın, en olmadık anda öyle bir hatırlarsın ki kalbini sökmek gelir içinden. Artık onsuz bir hayat yaşamak zorunda kaldığın gelir aklına, deniz kadar sonsuz bir hasret hissedersin içinde, kendi içinde defalarca boğulursun. Biraz kendine gelecek gibi olursun ama sonra ayrılık acısı daha sert vurur sana. Bence bu dünyada gerçekten sevip ayrı kalanların dayanamayacağı acı çok azdır. Sana diyorlar ki ; aga bunu sevdin hem de köpek gibi sevdin ama napalım kısmet değilmiş seni artık hayatında istemiyor. Hangisine yanarsın sevdiğine mi, kurduğun hayallere mi yoksa onun senin dışında başkalarıyla yaşayacağı hayata mı? Bunlardan hangisini tek başına düşünürsen akli dengene zarar verir ama sen hepsini aynı anda düşünüyorsun amk. Birini kafanda halletmeye çalışıyorsun arkasından diğeri geliyor. Zor be panpalar