1998 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

okulun bitimine bir sene var kız arkadaşım babasını kaybetti kanserden. eczacıydı babası, dolayısıyla büyük sıkıntı çekmeye başladılar. annesi ev hanımı bir de kardeşi var henüz ilkokulda. neyse bir yandan destek olmaya çalışıyoruz bir yandan okuyoruz. okul daha bitmeden karar aldım ben askere hemen gidelim gelelim bi işe girelim de alayım kızı. hemen aileye açtım konuyu. rahmetli dedem emekli başkomiser dedi oğlum bu dönem gitme askere, ortalık karışık falan. babam bi yandan gitme boşver diyo annem zaten bıraksan yurt dışına kaçırıcak elinden gelse.

benim kafamda ki planları anneme açtım, işte bir kız var böyle böyle planlarım var. destek olur diye düşündüm aksine bu sefer kıza atıp tutmaya başladı onun yüzünden gidiyosun kendini düşünmüyosun falan. yanlış anlamayın beyler anne işte bir evhamlı olum aranızda o sene doğanlar var araştırıp bakın, giden gelmiyo diyo ya yemen türküsünde harbiden öyle. aramızda asker çocukları var. onlar çok daha iyi bilirler.

velasıl öle yada böyle konutşuk ettik kabul edildi. özellikle bir gece babamla konuştum o çok etkili oldu. neyse gittik başvurduk.