abi sert vurma diyen kaledeki çocuğa

@89 doğru diyosun kardeşim o boş arsalar müteahhitler tarafından binalarla dolduruldu. daha çok insan oldu sözde mahallelerde. o büyüdüğüm mahalleden taşındık sonra biz. müsait oldukça gider hala orda yaşayan arkadaşlarımla görüşürüz her defasında o güzel günleri yaad ederiz. işte şurda veli abi bizi nasıl dövmüştü şurdaki direkten ali düşüp nasıl kolunu kırmıştı ne bileyim şu ağacın altında oturur karpuzcudan aldığımız kırık karpuzla evde yaptırtığımız peynir ekmeği nasıl yer neler konuşurduk diye anlatırız hala.. muhabbetini yapmak bile nasıl mutlu ediyo insanı. şimdi o bizim tozu dumana kattığımız sokaklara bakıyorum da bomboş. şimdiki çocuklar ekran başında büyüyo. düşüp kalkmayı öğrenmeden onlarca insanla eğlenmenin ne olduğunu bilmeden dahası paylaşmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu tatmadan.