bakkala gidiyorum diye vurdum kapıyı çıktım

Elf de bir muhasebe bürosunda çalışıyormuş. Hayatını düzene sokmuşlar bir şekilde. Parmağında yüzük varmış ama evlilik yüzü değil. Söz yüzüğü. Sözlendiğini de öğrendikten sonra iyice olay taka sarmıştı benim için. Kendi kendime dedim ki.. oğlum neyin peşindesin. Biten bitmişti zaten. Hani unutmuştun, hani sevmiyordun. Bana koyan onun mutlu olması mı ? yoksa benim hala bir baltaya sap olamam mı ? bu soruları sora sora bir tak olacakmış gibi oturdukları apartmanın yolunu tuttum. Neden bilmiyorum birşey çekiyordu beni. Gizlide görmek bile haz veriyordu. Kalbim güm güm atıyor derler ya aynen öyle.. Yerinden çıkacakmış gibi hissediyordum.Ama mutluydu be işte amk evladı.Sen o mutluluğu o kıza veremeyecektin ve herkes bir şekilde yolunu çizmişti. Neden o mutlu olduğu için üzüleyim ki ? sevgi bu değilmiydi. Sevmiştik bir kere. Madem seviyorum, bırak rahat rahat yaşasın. Benle mutlu olamadı başkasıyla mutlu olsun..