allah a nasıl inanmaya başladım anlatıyorum

Ben bunları düşünürken aradığım cevabı çabuk buldum. Kendi hayatıma bakarak, çevremdeki insanların hayatına bakarak.

Bazen sevdiğim kızla alakalı öyle şeyler yaşıyordum ki,öyle şeyler görüyordum ki tarifi katlanılamaz bir acı çekiyordum ruhen. Dayanılmaz derecede. Afrikalı çocuklar bile benden daha mutsuz olamaz diyordum. Afrikalı garibanlar bile benim kadar ölmeyi isteyemez diye düşünüyordum ve bunu yaşarken oldukça ciddiydim.Şimdi sizde düşünün sevdiğiniz bir insanı kaybetseniz mesela annenizi kaybetseniz dünyanın en mutsuz insanı olmaz mısınız ?. Yaşama amacınız kalmaz. Afrikalı çocukları giblemezsiniz bile, neticede onlar sadece açlar. Yediğiniz yemek, karnınızın doyması sizi mutlu etmiyor sizin sadece yaşatıyor. Afrikalı çocuklar büyük sıkıntılar çekiyorlar ama inanın mutluluk düzeyleri bizimle eşit. Mesela sen bir otomobil kazanırsın piyangodan dünyalar senin olur,1 yıl o sevinçle yaşarsın, afrikalı çocuk piyangodan her gün bir kase sıcak yemek kazanır dünyalar onun olur ondan mutlu insan kalmaz evrende.Ya da sen bugün baban eve pasta getirdiği için sevinirsin,o babası eve kuru ekmek getirdiği için sevinir. Yani anlatabiliyor muyum bilmiyorum ama arkadaşlar dünyadaki yaşam standartları sizi yanıltmasın.Ve buna inanın ki herkes eşit düzeyde mutlu ve ya mutsuz. Bill Gates dünyanın en mutlu adamı değil, eğer güzel bir iş bulursam ben ondan daha mutlu olurum.

Ve son olarak şunu diyeceğim,bir kaç entry önce bahsetmiştim zaten. insanlar mutlu olmak için yaşarlar,her şey mutlu olmak içindir.Ve mutluluk herkes için eşittir. Allah'ın adaleti sonsuzdur.

neyse gelelim hikayenin devdıbına..