ogrenci evinde yasadigimiz fakirlikleri

sonra başka şeylerde oldu tabi. elektirkler kesildi, internet kesildi cart curt. çok yaşadım bunları. niğdeyi bilenler bilir ulukışla diye bir ilçe var ve esasen niğde ile arası baya vardır. nevşehir daha yakın yani o derece.
ulukışlaya bir iş için gitmiştim, işin parasını alamadım. cepte 1 lira para yok. nasıl gideceğim, nasıl geleceğim en ufacık fikrim yok. zaten karnımda aç o alacagımı sandıgım para ile hemen yemek yer hem dönerdim niğde'ye diye düşünüyordum.

bende gururlu adamımdım o dönem işte 19 yaş falan. hiç otobüsçüye yalvarmadım, ya da oranın esnafına yoksa çıkarır verirlerdi bence çok problem olmazdı. o gün o 1 saat olan yolu aktarma yapa yapa otostop yapa yapa 3 saatte falan bitirmiştim. hala açım tabi. 2-3 gün yemin olsun elalemin bahçesinden elma falan çalarak hayatımı idame ettiriyordum.

en kötüsünü yaşadığım için, parti binalarında yattığım için, sırf yatacak yerim yok diye iş yerimde gece mesaiye kalıp orada sabahladıgım için falan filan şuanda bir çok şeye katlanabiliyorum lan. bu günlerden nefret edin fakat bence bir şekilde bizi olgunlaştırıyor. o yaştayken cepte 20 lira varken 20 lirayı kız arkadaşımla gibik sokkuk kafede harcayıp aç kalıyorken şimdi ceb, imde 100 lira bile olsa çok nadiren bir başkasının hesabını ödüyorum.