bugün gece onikiye kadar bu baslikta yazacağım

şu kadınlardaki elektrik olayı mesela, o da yalanın daniskası dıbına koyayım... görünürde bütün kadınlar iyi bir eş arar ama iyi biri gelince de yüz çevirir... neden, çünkü iyiler yalan söyleyemez, pısırıktır, utangaçtırlar...

peki kötüler, kötüler öyle mi?

değil işte... şu soktuğumun hayatının her zerresini mutlu bir şekilde geçiren birileri varsa onlar da kötülerdir...

neden mi? çünkü kötüler, en eğlenceli insanlardır... en heyecan verici, en sempatik, en güleç ve en çok güldüren ama aynı zamanda da en ezberci, sahtekar insanlardır bunlar...

iyinin de böyle atraksiyonlara ihtiyacı yok, zira mecburiyeti de yok. çünkü iyi, iyidir... güvendiği tek yanı da odur... ama kadınlar da iyilere değil, en güvenilmez erklere yani en kötülere aşık olurlar...

en basiti şu şekilde anlatayım,

iyiler, sevdiği kadını sevişerek hayal etmezler, sarılarak hayal ederler ya da uyuyarak... onlar için aşk, sarılmak ya da el ele tutuşmaktır... ya da iki sinema bileti ya da bir kafede otururken söylediği şeyden iki adet söylemektir aşk...

işte bu yüzden de hep kaybederler...

çünkü kadınlar bu tip erkeklerin sadece omuzlarını kullanırlar, dert yanarlar, ağlarlar... ama hiçbir zaman sevişmek istemezler çünkü iyiler sıkıcıdır, yavaştır, monotondur...

peki ya kötüler, kötüler öyle mi? değil... eğlencelidir, zekidir, ataktır ve en önemlisi de iyi bir "gibicidir", işte bu yüzden kadınlar her zaman kötülerin önünde domalır, iyilerin de omuzlarında ağlarlar...