güzin abi köşesi aşıklar dertliler gelsin

önce kankamlar izmire taşındılar. sonra birkaç ay sonra da sevdiğim kız balıkesire gitti. sonra da babam beni o okuldan alıp baska okula verdi zaten. burası daha cok zengin ailelerin cocuklarının oldugu bir okuldu. biz hiç fakir olmadık çok şükür. yarın ne yiyeceğimizi hiç düşünmedik. sıkıntıya girdiğimiz ayakkabı gömlek alamadıgımız zamanlar oldu ama çok şükür iyiydik genel olarak. babamın dediği bir söz benim hayatımı değiştirdi o zaman: "oğlum yeni bir sınıfa gidiyorsun yeni arkadasların olacak yavas yavas tanısır arkadas olursunuz ilk günden itibaren ortama ayak uydur. en ufak birseyde aglayıp sızlama sen erkeksin" dedi. bu laf hala aklımda dostlar. o zamandan beri annemin hastalığı dısında ağladıgımı hatırlamıyorum. yine de büyük konusmamak lazım.