bir torbacı masalı

esenler metro durağında indik, yanlış hatırlamıyorsam bir yokuşa benzer bir yol vardı. oraya doğru yürümeye başladık, insanların kendini göstermeye başladığı aktif bir caddeye çıktık. kendimi işine yeni başlamış bir pekekent gibi hissediyordum, tüm dünya benim için müşteriydi, iran devrim muhafızlarına bile bonz satabilirdim.

obama ya beyzbol sporunun anlamsızlığını lsd tribi yaşatarak anlatabilirdim.

neyse.gel gelelim esenlerde şakirt yayınları yapan bir çadır gibi bir şey mevcuttu o zamanlar,iki liraya kitap satıyorlardı, inceledim biraz. aslı da kolumdan çekiştirdi " ya bırak, rızıdan mı bitti ? " diyerek çekiştirdi beni. aldırmadım devam ettik.

ara sokağa girdik, esenler belediye binasına kadar gelmiştik. tramvay yolu hala görünüyordu. fazla uzaklaşmamayı her zaman tercih ederim.

nereden baksanız 6 7 tane ulaşım aracının olduğu bu şehirde kaçmak çok kolaydır benim için. vapurdan iner, teleferiğe binerim, teleferikten iner, trene atlarım.her şekilde kaçabilirim.

devletin polisini devletin imkanlarıyla hiç koşmadan altedebilirim. tabi ki duraktan uzaklaşmamak kaydıyla.

tufanın yanına vardık, kendisi kazım karabekir mahallesi diye bir yerde bir manavda çalışıyordu.

manav önlüğünde bozukluk yerine, küçük wedd torbaları bulunan adamdı, geçtik manavın kapısını kapadık, kapalı yazısını astı.

oturduk konuştuk, çay söyledik, adıyaman tütünü içtik.

"dolu yok oğlum, kafam züt gibi sabahtan beri. cemil bini yeni bir şey getirdi, aklın hayalin almaz,iki dumanda ölüm tribine girdim dıbına koyayım " dedi.

güldük ettik, aslıyla muhabbet ettiler, aslıya " nası kızsın lan sen " temalı güzel konuşmalar yaptı. aslıyı kimse çekici bulmuyordu, bulamıyordu.çünkü öyle bir kızdı ki ona muhtaç olduğunuzu bir bakışıyla size kabul ettirebiliyordu.