dinlemek isteyenler gelin anlatıyorum

sabah oldu... final haftası geldi... ankaraya dönecektik... sonunda amk sonunda...

didemle sabah kahvaltımızı yapıp parkımızda 1 saat kadar oturduk... ardından yurtlara dağıldık gibik gibi geçecek 2 hafta geliyordu beyler...

o 2 hafta boyunca didemle sadece okulda görüştük, finaller gibik geçti, hakan muallaksinden ne ses ne seda çıkıyordu... merve desen beni yolda görünce yolunu değiştiriyordu...

burak... burak muallaksi de buseden ayrılmıştı, belliydi amk.

didem atladık otobüsümüze didem ankaraya varana kadar omzumda uyudu tam 9 saat sürüyodu beyler yolculuk... ama biz bişeyi akıl edemedik...

3 mola yerinde didemi uyandırmadım bi sigara yaktım içtim cebimde bulunan sakızı ağzıma attım bindim otobüse...

didemin yastığa doğru bıraktığım başını tekrar omzuma yatırdım saçlarından öptüm...

evet işte gelelim akıl edemediğimiz şeye... öğlen 11 gibi otobüsümüz ankara'ya aştiye nihayet vardı biz otobüsten sarmaş dolaş indik birde ne görelim ananı satıyım...

sol tarafta didemin anne babası ergen kardeşi hemen sağ tarafta babam ve annem ben aşağıya indim didemle ikimiz dona kaldık hemen ayrıldık...

her iki tarafta üzerimize doğru gelmeye başladı didem yandık dercesine bana bakıyodu...

benim annemle babam ve didemin annesi durumu biliyo tabi amk sıkıntı yok... peki babasına ne diycem lan kızın?

babam gil daha önce yanımıza geldi... ben öpme bahanesiyle babasına selam verip babamın ve annemin elini öptüm

arkamdan bir ses...

"delikanlı bir bakar mısın"

babam kaş göz hareketi yaptı dalga geçercesine amk...

süt dökmüş kedi edasıyla konuştum...

"buyrun efenim"

"kızımla neden bu kadar yakındınız otobüsten inerken?"

"ee... şey... yanlış anlaşılacak bir durum yok didemin miğdesi bulanmış başım dönüyor diyordu yardımcı oldum çok yakın arkadaşıyımdır didemin... "

"ben sizi anladım delikanlı kafanızı yormayın... eğer birbirinize güveniyorsanız olay bitmiştir... "

ben ve didem kıpkırmızı kesildik... annemle didemin annesi babamla didemin babası tokalaştı herkesin yüzü gülerken biz kıp kırmızıydık...

bi dakka lan kardeşlerim nerde amk insan abisini özlemez mi lan nerdeydi bu dayaklık bebeler...