1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

http://www.youtube.com/watch?v=ZGulrzcyGEc

1 gece 1 gündüz pusu operasyonundan döndükten sonra, hepimizin sinirleri ayyuka çıkmıştı. bütün gece delicesine yürümemize rağmen bir tek terörist ile karşılaşmamıştık. çıkmamışlardı karşımıza. bulamamıştık. üstüne, sabahın ilk saatlerinde ateş yemiştik. ateş yediğimiz yer ise gabay aynası mevzuundan gözümüze çarpan yansımadan yer tespiti yapamamış ve sadece dağa taşa ateş etmekle yetinmiştik.

bunlarda yetmiyormuş gibi feyzullah asteğmenin timinden bir çocuk yere yattığı halde ensesinden bir mermi yemiş, ama allahtan mermi deri içinden organlara temas etmeden sırtından çıkıp gitmişti. sırtında ki yanmadan bilincini kaybedip bayılmıştı oğlan. tabi biz o panikle (en azından ben) çocuğun şehit olmak üzere olduğunu düşündük.

hala anlam veremiyorum amk, o çocuk orada nasıl ölmedi, o mermi deri altından organlara değmeden nasıl çıkıp gitti. şansmıdır nedir anlayamıyorum. kadere inanan bir insan değilim aslında ama, bu nasıl açıklanabilinirki başka?

o moral bozukluğuyla tugaya geri döndük. bahadırlarda geri dönmüşlerdi, onlarda çok sinirliydiler. örgütten bir kaç kişi bulmak için k.ırak a bile 1 2 km kadar girmişlerdi. ama tek buldukları şey sadece biraz konserve ve poşet o kadar.

o derece yürüdükten sonra bir tak bulamadan dönmek insanı feci sinirlendiriyor beyler.

çelik harekatının acısını çıkartmak için ve kendi yandaşlarına bakın tc bize istediği kadar operasyon yapsın bize bişey olmaz demesi için büyük eylemler, şuursuzca eylem yani eylem yapmış olmak için eylem yapacağını tahmin ediyorduk.

özellikle hakkari ve şırnak ta ki sınır karakollarını vuracakları hakkında tehditler alıyorduk. yanlız asıl sıkıntı bu tehditler her yere yapılıyordu. bir tek yere yapılsa güvenliğini alacağız fakat bütün üs ve karakollar tehtid altındaydı.

bizde çıkıp deli gibi bunları aramaya başladık yol üstünde falan yakalarız diye.