asosyal arkadaşlar gelin

benim çocukluğuma inmen lazım
ilk başlardaki arkadaşlarım hep kuzenlerimdi, sonrakiler de küçük bir beldede olduğumuz için uzak sayılmayan yerlerden di
ben ise aralarında en zekisi,en çalışkanı ve en yakışıklısıydım. beni çekemezlerdi, ezmeye çalısırlardı. böyle böyle uyum sorunum da oldu. çocukların oyunlarına katılamaz oldum, dayak yer oldum. kavga etmeyi küfür etmeyi sevmiyordum. küfür yedim dayak yedim. orta okul, lise filan da bunun ortama ve zamana uyarlanmış biçimi oldu. değişmeyen şeyler ise kızlarla hiç aram olmaması,ve beni gerçekten sevip sayan çok az sayıda insan olmasıydı.ve bunlar da beni cidden tanıyan insanlardı. sonuçta ise zekamla istediğim yerdeyim, spora gidiyorum zaten yakışıklıyken kilolarımı verip tipimi düzeltriyorum.ama asosyalin tekiyim tamam mı? yapacak bir şey yok.bu tür konularda çevrenin etkisi %50 den fazladır, çevreden ne görürsen ona göre davranırsın. ters davrandın mı ters görürsün ve bu böyle devam eder. asosyallik çoğunlukla tercih değildir yani. yaşam seni o yönde iter.ya da bende olduğu gibi çocukluğumdan gelen farklılıklar...