ilk kez sevgilim dediğim kızla karşılaştım

artık iyice emin olmuştum panpalar ama malesef kalkma vaktimiz gelmişti. kalkalım mı diye sordu tamam dedim. yine hesabı ödememe kızdı yapma böyle şeyler öğrencisin dedi. bu arada benden büyüktü karşılaştığımızda da üniversiteyi bitirmişti artık çalışıyordu kendince haklı sebepleri vardı en azından. metroya girdik jetonunu yine ben aldım o yine içerledi. eskiden ben hesap ödetmezdim o da hesap kadar parayı kenara koyar bana hediyeler alırdı öyle de gururluydu işte. metroya bindik sanki bizi bekliyordu metro biz iner inmez geldi otogarı geçtik ayağa kalktı kartaltepe durağına geldik. yavaş yavaş indik metrodan zaman dursun evine gitmesin istiyordum duraktan çıktık minibüs durağından karşıya geçtik yokuşu inmeye başladık hep eskilerden konuşuyorduk ama ikimiz de pişmanız diyemiyorduk yokuşun sonuna geldik ışıklardan geçtik sokağın başındaki aynı köşeye geldik içimden gitme diye bağırıyordum ama mecbur gidecekti. güle güle dedik her zamanki gibi sarılamadık sürekli birbirimizden hamle beklerdik yaklaşıp uzaklaşırdık ama bir türlü sarılamazdık ve yine sarılamadık döndü gitti. sokağın başında kalakaldım. geri dönerken bi sigara aldım metronun pradaki tepe kafeye girdim oturdum yaktım kokana kadar sigara içtim paketi bir saatte yarıladım ne arama vardı ne de bi mesaj