nasıl piç oldum anlatıyorum

..sevgililer gününe bir hafta kaldı..

bu sefer kaçarı yok.. vereceğim yüzüğü.. başka hediyeler de düşündüm.. zamanlamaları, mekanları, şimdiden planladım..hay anasını satayım ya..lan..bir kez olsun doğaçlama, rahat takılamıyorum..

acaba bu seferlik, bir kez olsun tamamen plansız, tamamen içimden geldiği gibi mi yapsam? hem ebrunun da hoşuna gider belki o halim?..

ya plan dediğim de, öyle uçak kaçırıp ikiz kulelere saldırı filan düzenlemeyeceğiz yani de..işte, mesela hediyesi..onu şimdiden aldım.. yüzükten önce onu vereceğim..bu planlamak sayılır mı?

zütüreceğim kafe ve restoranı da düşündüm..bu..bu plandan sayılır mı ki?..

saat kaçta çıkacağımızı, ne giyeceğimi, yüzüğü verirken neler diyeceğimi şimdiden belirledim..

tüm bunlar plan mıdır?..

sizce de, hayatı fazla kontrollü ve fazla kasarak mı yaşıyorum?..biraz cool takılmanın vakti geldi mi?..

... o vakit gelmişti evet...

ilk seçtiğim hediyeyi zütürüp geri verdim..

mekanları, replikleri aklımdan çıkardım..

o gün için ayırdığım kıyafetleri de bugün giydim..

oh be!... oh..

hah şöyle... biraz relaks?..biraz serbest takılalım?..sonuçta ebru beni olduğum gibi, her halimle, her şeye rağmen seven bir kız değil mi?..o zaman ne diye sürekli hem kendimi hem kızı kastırıp duruyorum?..

görün, onun da hoşuna gidecek bu doğallığım..

hayır..bu kez planlamadım.. planlamayacağım..olduğu gibi, olması gerektiği gibi yaşanıp bitecek o gün..ve ben, belki de ilk defa bu kadar samimi, bu kadar içimden geldiği gibi, bu kadar "ben" gibi davranacağım...