beyler en utandığımız anlarımızı

yıllar önce lisedeyken okul bitti çıktım ama öyle bir çişim varki amk sanki mesanem bütün karın boşluğumu doldurmuş kıvrana kıvrana eve kadar yürüdüm baktım anahtar yok evde de kimse yok sancı da öyle vuruyoki ama direndim babamın işyerine kadar yürüdüm ama her adım mı ıstırap olur yok böyle bi çile ama ben ağır malım babamın işyerinde de girmedim tuvalete o idrar illaki evdeki tuvaletin vasıtasıyla şehir kanalizasyonuna akmalı başka yolu yok neyse o yolu tekrar yürüdüm ama artık çiviler batıyo mesanemden gibime kadar eve geldim açtım kapıya artık patlamak üzereyim başarıyla tuvalete girdim tam pantolon düğmesini çözerken altıma işedim yok amk böyle bi mallık böyle bi çile kendime karşı bütün saygı ve sevgimin tükenişinin sebebi budur