+1
kesin bu başlıkta laf yerim. hi hi.
neyse.
bana anlatılanlara göre millet bebekken beni sevmek için sıraya giriyormuş.
ayyyhh çok şekermişim falan.
komşu ablalarım, abilerim beni çalıp şehir turu atıyorlarmış amk.
dediğim gibi efsane bana pek inandırıcı gelmedi.
ama çocukluğumda çok iyi hatırlıyorum herkes beni tanıyordu lan.
sürekli yanağımdan makas almalar falan tanımadığım insanlar bana ismimle hitap ediyordu.
komşu teyzeler hep ikramda bulunurdu. el üstünde tutulurdum hep.
tabi iyi çocuktum şimdi allah var. usluydum, hiç şımarmazdım yalan söylemezdim falan.
beni her konuda hakem tayin ederlerdi amk. şimdiki çocukların amk.
heee noldu sonra ? yıllar geçtikçe odunlaştım. bana selam veren amcalara zorla selam veriyordum.
aslında benim hal hatır sormam lazım. çok ayıp :(
yıllar geçtikçe her şeyden nefret ettim, sıkıldım.
çocukluğumda başımı okşayan ablaları-abileri, ikramda bulunan komşuları,
beni öz çocuğu gibi(laf sokmayın zütler) seven hasan ustayı, bakkal ismaili falan hep görmezden geldim :(
artık kötü biri oldum millet.
