öyle bir sır buldum ki beyler bunu anlatsam olay

ama dördümüz de yıllarca aynı mahallede kalmış arkadaşlarız. kardeş gibiyiz. hayatın her takunu gördük. birlikte sırtladık zorlukları birlikte yaşadık mutlulukları. öyle de birbirimize bağlıyız. Hayat işte bu beyler... biz Mert olduk namertliği gördük. Vefalıydık, vefasızlığı yaşadık. Tutunduğumuz dallar elimize geldi, güvendiğimiz dağlara karlar yağdı. Sevdik söyleyemedik. Hep yanlış anlaşıldık. Hayat işte. Sınandık, aldandık, yüreğimiz yandı.. Ve biz hep kaybettik; hayat kazandı... ama bu sefer çok farklıydı her şey. yıllarca kaybettiğim arkadaşlarımla büyük bir şey kazanmmıştım ama onlar tadını çıkaramadı. hep benim yavşaklığım ve muallakliğimden oldu ama ben kötü biri değilim.

şimdi vicdanım elvermediği için herkesle paylaşcam. biliyorsunuz internet çok çabuk haberdar ediyor herkesi. burdan bütün dünyayı karıştıracağıma eminim. zaten aranıyorum da ama önemli değil. kafam iyi zaten. bu saatten sonra hiçbir şey gibimde değil.